Na een heerlijke nacht vertrek ik redelijk op tijd. Het is aflandige wind, vlakbij de kust draait hij een beetje, waardoor ik hem mee heb.
En deze bewaar ik veilig in mijn muesli-bakje.
Ik besluit de baal te blijven volgen. Dat is wel tegenwind, maar diep in de baai ga ik oversteken en dan kan ik met de wind mee helemaal naar de andere kant van de baai.
Als ik voorbij de boeien van de vaargeul ben, probeer ik een stukje mee te surfen op de golven en dat gaat erg goed. Ik ga wel 12 km per uur.
Haventje van Karlshamn op Google maps
En dan de bocht om, tussen allemaal keien door naar de smalbotshaven van Karlstad. En daar ontmoet ik voor het eerst sinds tijden Nederlanders en drink gezellig met hen een kop thee.
Als ik vanochtend weg ga, komt Eric nog even langs om me uit te zwaaien. Vol goede moed ga ik op pad.
Erik zwaait me vanochtend uit
Het is zwaar vandaag. Het regent en het lijkt een eindeloos stuk om te varen. De overkant van de baai komt maar niet dichterbij. Uiteindelijk houd ik een pauze op een keienstrand en laad mezelf weer op voor een volgend stuk. En zo vaar ik door de dag.
De wind zal tegen de avond, rond 7 uur toenemen. Ondertussen ben ik moe en houd even pauze. Het is langs de kust moerasachtig en er zijn veel keien. Dus ik kan beter even doorzetten en naar het eerstvolgende haventje varen. Dat ga ik nog wel redden voor de avond, hoewel ik best vermoeid ben. Ik moet nog drie baaien oversteken met wind uit zee. Niet echt ontspannen varen, maar het is te doen. Ik ga de zee niet op als het niet kan, maar nu weet ik, dat het wel kan. Toch moet ik me steeds inhouden om niet de baai in te varen en een plekje voor de nacht te zoeken. Daarom focus ik op de punt van de baai. Daar liggen op deze tocht steeds veel grote keien half boven water, waardoor ik niet zoveel last heb van de golven. Dat is fijn, maar ik moet wel oppassen, dat ik niet op een kei vaar!
De laatste baai, bijna op driekwart. Ik ben er bijna, denk ik jolig. Ineens draait de wind naar een heel andere richting en neemt enorm toe. Oh nee, dat is veel vroeger dan voorspeld! Ik geef vol gas. De wind komt nu van achteren, gelukkig zijn de golven nog niet hoog opgebouwd, maar er is geen ontkomen aan. De wind wakkert enorm aan. Ik race er overheen, ik kan niet meer terug. Ik ben geen echte fan van voor de wind varen en ik ga in volle vaart op de stenen af. Ik stuur en rem en het is toch wel te doen, hoewel de wind om mijn oren giert. Het is een hele inspanning, maar dan kan ik de hoek om. Direct ben ik de wind kwijt.
Ik heb het koud, er zijn veel golven over me heen gekomen. Ik had eigenlijk bij mijn vorige stop thermo-ondergoed moeten aandoen, maar ja, ik wilde snel weg en liet het maar zitten. Het is wel aanlokkelijk om in deze haven even goed op te warmen, hoewel ik eigenlijk nog verder had gepland voor vandaag. De mensen in deze haven zijn erg vriendelijk en ze bieden mij wat biertjes en een kruidenbitter aan, voor als het eens wat tegenzit. Dat is aardig.
Net als ik mijn tentje wil opzetten, nodigen een paar dorpelingen me uit voor koffie en een biertje. Wanneer ze mijn verhaal horen, bieden ze me spontaan voor de nacht een huisje aan! Wat super leuk, dat kan ik niet afslaan. En terwijl later op de avond de regen met grote druppels uit de lucht valt, zit ik lekker knus en warm op de bank! Wie had dat gedacht 🙂
Vandaag is het echt een mooie zonnige dag met weinig wind. Vroeg in de ochtend vaar ik naar een volgende haven en laad daar mijn mobiel op. Het is er gezellig. Ik vervolg mijn tocht en peddel heerlijk, tot aan lunchtijd. Om 12 uur moet ik in een haventje zijn, want dan krijgt mijn zoon te horen of hij afgestudeerd is. Erg fijn en speciaal als Tim mij belt met het goede nieuws. Ik neem er een ijsje op, uit de zelfbedieningsvrieskist die in een schuurtje staat.
Tim geslaagd!
Zelfbediening…
Op de een of andere manier hebben mijn powerbanks de afgelopen nacht niet goed opgeladen. Dat is wel vervelend. Dus ik neem hier een langere break. De tocht verder is ideaal. Wind mee, prachtige baaien met zandstranden en mooie huizen verscholen in de bossen.
Nadat ik aangeland ben, heb ik een leuk gesprek met vier studenten. Ze doen medicijnen, medische enginering en landschapsarchitectuur en stellen veel vragen over het kajakken op zee. Het is een vrolijke boel en uiteindelijk dans ik nog even met ze mee.
‘s Avonds raak ik in gesprek met duursporter Eric, die veel weet van voeding en extreme uitdagingen. Later komt hij spontaan terug met met sinaasappelsap, boterhammen met kaas, wat zoetigheid en pepparkakor. Die zijn eigenlijk voor kerst, maar smaken nu ook heel erg lekker! Hij schuift aan bij de picknicktafel. Ik heb toch wel honger geloof ik, en verorber de lekkernijen met smaak. We kletsen nog lang door, tot alle boterhammen op zijn en we bijna de helft van alle koekjes hebben opgegeten….
Ik houd deze apart. Want die bewaar ik voor mijn lieve Christa
Hoe kom ik de zee weer op? Terwijl ik de branding hoorde razen, hield deze vraag me vannacht wel een beetje bezig. Ik berg mijn spullen op in de kano en loop naar de vloedlijn. De wind is gaan liggen, maar de golven vanuit zee zijn nog hoog. Ze breken hier op de steile kust en geven een serieuze branding. Hoe kom ik hier straks goed doorheen? Ik kijk en kijk, naar de branding en de golven. Ik zoek de meest vlakke stukken water en tel secondes tussen de rustmomenten. Er lijkt toch regelmaat in te zitten!
Ik sleep mijn kajak naar het meest vlakke stuk van de vloedlijn en kruip erin. Spatscherm dicht en wacht en tel. Dan komt er een rustmoment. Ik weet, nu heb ik 10 seconden als ik geluk heb, en 5 als ik pech heb. Alsof ik nooit anders gedaan heb zet ik mij vlug met beide handen af op het zand en beweeg de kajak vooruit. Het water tilt me al een beetje op en opeens drijft de kajak in het water. Snel begin ik te peddelen en voor ik het weet, ben ik veilig door de branding Yes! Ik ben weer op pad!
Het is wel zwaar, ik heb tegenwind en ook tegenstroom, denk ik. Want ik schiet maar weinig op. Na 10 km, aan het eind van de baai, moet ik een punt om en dan kom ik bij een haventje, zodat ik niet door de branding hoef om aan land te komen. Dat is echt geweldig. Het is hier mooi in Kåseberga, en ze hebben fantastisch lekkere gebakken haring! Ik droog mijn spullen en klets gezellig met een windsurfer, die me waarschuwt voor de punt bij de volgende baai. Daar staat veel stroming.
Allemaal klaprozen…
…in Kåseberga.
Gewaarschuwd ga ik weer op pad en doe voorzichtig als ik bij de volgende punt komt. Ik blijf flink ver van de kant, er is hier flinke branding en behoorlijke golven. Maar wanneer ik de punt voorbij ben, begint het pas. Het is hier één grote klotsbak, en dat gaat de hele kust zo verder. Wel 15 km lang, ik doe er ruim 3 uur over. Gelukkig heb ik geen tegenwind! Het is uiteindelijk wel te doen, maar even rustig ontspannen of even iets uit mijn zwemvest pakken is, er niet bij. Ik moet geconcentreerd varen, het is enerverend! Links van mij is een behoorlijk brede branding (de bodem is hier minder steil), dus niet uitnodigend om pauze te nemen. In de buurt van het havenplaatsje waar ik naartoe wil, liggen veel stenen. Daar is het water weer wat rustiger. Je kunt je voorstellen, dat ik blij ben als ik uiteindelijk de haven binnen vaar.
Fijn, dat ik er ben.
Het is een leuk plaatsje met aardige mensen. Dat komt goed uit, want het lukt me vandaag niet, om mijn matje uit de punt van mijn kano te peuteren. Hij zit vast en ik kan hem niet los krijgen! Een leuke knul met blijkbaar iets langere armen dan ik, schiet me te hulp en bevrijdt mijn matje uit zijn beklemde positie. Fijn, dan kan ik vannacht toch nog een beetje comfortabel slapen! Slapen was misschien ook wel zonder matje gelukt, want ik ben best moe van deze dag!
Fantastische zomerdag! Ik weet wel dat ik op zee vaar vandaag. Voor Ystad is het een enorme klotsbak met stevige golven omdat de wind en de stroming tegengesteld zijn. Door werkzaamheden moet ik ver buiten de haven om varen. Deze route is aangegeven door gele boeien met een kruis. Dat komt mij niet zo goed uit. Op zich wel gaaf, maar ik verveel me daar niet met mijn kleine kano. De hoge golven, de stroming en de harde wind vragen al mijn aandacht. Gelukkig zie ik al waar het ophoudt. Naast de rotsdam van de haven zie ik namelijk witte vlekjes, dat moeten zwanen zijn. Nu weet ik zeker, dat er een einde aan dit spannende stuk komt als ik straks voorbij de hoek van de stortstenen dam ben. Ik snijd ook maar een stukje van het afgezette gebied af, dan ben ik er eerder. Lijkt mij wel zo veilig.
In Ystad vul ik mijn voorraad bij en koop ik een zonnebril. Ik heb er echt één nodig met dit zonnige weer en de opklik-zonnebril die ik had, is kapot gegaan. De nieuwe bril is een beetje apart, maar dit is de enige die over mijn gewone bril heen past. Wel heerlijk om er weer een te hebben.
Na 33 km tegenwind komt de volgende puzzel. Er is een branding en het strand is heel steil. Achteruit peddelend laat ik één paar brekers passeren en dan pak ik er een om te landen. Ik wil de boot eigenlijk dwars leggen en op het strand laten omhoog drukken door de golven. Dat lukt niet doordat de punt meteen vast zit in het zand. Snel eruit en twee brekers vullen mijn kuip… Is ook wel lastig met die steile oever. Vlak bij staat een bankje en daar leg al mijn natte spul overheen. En ik zet hier mijn tentje maar weer op.
Fijn, dat de zon schijnt! Alles weer lekker droog.Blik over de prachtige baai
