Month: July 2019

Vandaag was een top-dag.! Niet dat je dan niet moe wordt van 50 km. Maar ik had windje mee, ik werd overvallen door mist en ben verzeild geraakt in een rotsveld.

Tijdens het lunchen verdwijnt er ineens een groot eiland voor mijn neus! Zo was het er nog, en zo is het weg. Opgeslokt door mist wolken die zomaar midden op de dag voorbij schuiven. Dus na de lunch is mijn uitzicht weg en verdwijn ik in een witte deken, vertrouwend op mijn digitale navigatie. En hoe blij kun je dan zijn als je een paar stenen ziet, waar golven tegenaan klotsen. En dat drie stenen dan ook op de kaart staan. Dus dat klopt! En zo plotseling als de mist gekomen is, gaat hij ook weer weg. Dan is het alsof er nooit mist geweest is en alles is weer terug.

Heel vaak snijd ik een bochtje af en dan ga ik tussen een paar stenen door. Maar deze keer is het anders. Ik raak verzeild in een heel groot veld met stenen dat op een onverwachte plek ligt, halverwege een baai. Ik had het al lang gezien, want de golven sloegen steeds op de grootste stenen grote dikke witte pluimen omhoog. Ik denk, ik vaar wel tussendie witte pluimen door. Maar overal, ook tussen die witte pluimen, lagen rotsen! Dus ik moest aan alle kanten goed opletten en manoeuvreren. En de wind en stroming gaven ook nog eens van die staande golfjes. Dat houd je dan wel even bezig, maar gelukkig ging het allemaal goed.

Aangekomen, zet ik thee voor Christa. Ik haal het hartjeskoekje uit de muesli tevoorschijn en geef het aan mijn lieve Christa

Een hele bijzondere dag vandaag, want ik ga Christa weer zien, mijn liefste. Ik heb een camping uitgezocht aan het water, ongeveer op een 50 km-punt. Daar gaan we elkaar ontmoeten.

Ik ga wat later weg, omdat de wind gaat toenemen en draaien naar wind-mee. Dan kan ik iets uitgeruster beginnen aan het stuk tegenwind. Tegenwind, daar ben ik ondertussen wel handig in.

Ik doe mijn nieuwe schema, met veel tussenstops waarin ik veel eet. En ik geniet enorm van de bijzondere en ruige landschappen. Langs een heel stuk kust zijn de rotsen en keien groenig, heel bijzonder.

Er zijn wat vlagen van tegenwind waardoor ik een beetje nerveus word over de tijd dat ik aan zou komen. Ik wil natuurlijk zo snel mogelijk bij Christa zijn. De wind draait naar oostenwind en komt nu van zee, maar is niet zo heel hard. Dat is fijn, want daardoor kom ik mooi op tijd op de afgesproken plek en kan ik snel mijn tentje opzetten, alle spullen te drogen hangen en even onder de douche.

En dan komt Christa het terrein op rijden! Dat is echt super! We hebben eindeloos veel bij te kletsen. Ik wil haar nog het hartjeskoekje geven, maar dat zit helemaal onder in mijn muesli-tonnetje. Dat bewaar ik dan tot morgen!

Het mooie plekje vandaag achter mij. Ik heb flink zitten puzzelen op de weersvoorspelling, want het is erg aan het waaien uit het oosten. Dus over de zee. Ik hoor de golven al de hele nacht. De wind zal in de loop van de dag toenemen. Maar ik moet langs een heel lang stuk rotskust waar verder geen schuilmogelijkheden zijn. Dus ik heb twee plannen.

Eerst maar heel vroeg op en kijken hoe het is buiten. En als het gaat, dan kan ik in 2 uur langs de rotskust. En dan ga ik daar ter plekke kijken of ik verder ga of dat ik daar blijf. Plan B is als ik het wat te ruig vindt, dan kan ik met de wind mee naar de haven waar ik eigenlijk gisteren had willen eindigen.

Het wordt plan B. Ik word zo door elkaar gehusseld, daar heb ik even geen trek meer in. Dus wordt het een kort dagje naar de haven, 12 km. De rest van de dag gebruik ik om spieren te rekken, oefeningen te doen en uit te rusten.

En is een camping. De dame bij de receptie is zo geïnspireerd door de tocht die ik maak, ze zegt: de haren op mijn arm staan ervan overeind! Ze wil zelf ook graag zoiets doen, daar droomt ze van. Ze hebben hier tipi’s en ik denk, indianen trekken ook altijd rond! Ik vind het wel leuk om ook eens uit te proberen, een nachtje in een tipi slapen!

Mijn kano ligt klaar op de lage steiger van de gasthaven. Ik ga vroeg op pad vandaag. Ontbijt klaargemaakt voor het pakken, maar eerst wil ik weer een stuk peddelen in deze prachtige stille ochtend. Ondanks dat ik probeer rekening te houd en met twee eilandjes met kolonies Aalscholvers, gaan ze opeens allemaal de lucht in. Indrukwekkend, dat wel!! Een wolk van zwarte vogels.

Ik schiet lekker op en moet nog 10 km volgens mijn plan en dan… even een korte pauze, maar daar ik zie een blokhut/schuilhut met vuurplaats en strandje. Het einde van mijn reis nadert, daarom denk ik, nog even genieten! Ik heb al 40 km gevaren, dat is ook niet niks. Dus ik besluit hier te blijven.

En ik heb een heerlijke middag. Op het strandje zie ik poot afdrukken. Als ik goed kijk zijn het kleine hoeven, sporen van een Ree! Leuk zeg.

In het water zitten enorm veel kleine visjes, van speldeknopjes tot scholen van visjes die een pink groot zijn. En natuurlijk stekelbaarsjes, die zie je hier werkelijk overal. Ik zie een stekelbaarsje zijn nest verdedigen, dat gaat er fel aan toe. Na het gevecht verdwijnt hij snel onder de steen, even zijn nestje checken…

Vanochtend ga ik vroeg van start. Terwijl ik de mooie ochtend wil filmen, heb ik ineens alle aandacht van een groepje sterns. Met deze kano ben ik super tevreden, want ze vallen op een of andere manier altijd de punt aan! En niet mijn hoofd, wat eerder wel gebeurde.

Bats, een keihard geluid achter de kano…. ik schrik. Valt er wat van de kano af? Of is het een Russische duikboot;) . In een keer weet ik het, zeehonden! Vandaag ga ik veel plezier hebben met deze diertjes.

Ik ben dus al vroeg op pad. Er is nauwelijks wind daarom wil ik eerst eens een stuk varen en dan pas een boterham. Het gaat prima. De wind is tegen, maar heel licht. Alleen op de echt open stukken zee bouwen de golven op. Net als ik in zo’n open stuk, iets getergd door de tegenwind, een kadans te pakken heb, duikt er vlak naast mij een duikeendje op. Zo lief gezicht, hij schrikt en kijkt helemaal verwilderd. Dan duikt hij snel weer onder. Dat zorgt bij mij voor een big smile. Hier word ik zo gelukkig van, van dit soort verassingen en contactmomenten met de natuur. Dat schrikken hoeft natuurlijk niet, maar hij zat met zijn hoofd bij iets heel anders dan een kano. Hij had vast net een heerlijk visje gevangen.

En dan die zeehond, na de bats hoorde ik ze ook huilen en zag ze liggen al badend op de rotsen. Dan hebben de zeehonden in de Waddenzee het toch maar makkelijk. In plaats van te balanceren op een rots, kunnen ze daar lekker languit op een drooggevallen zandplaat liggen!

Aan het eind van de dag ben ik in de haven Sandarne. Nog een paar boodschappen doen, ik was bv couscous vergeten te kopen. Oh ja, in de haven vraagt een zeiler, heb jij ook zo’n mist gehad? Dat is waar ook, ik had vandaag mist. En flink ook. Zomaar uit het niets kwamen de lage wolken aanzetten. Doordat ik digitaal navigeer kon ik gewoon door. Wel goed opgelet dat ik niet in drukke vaarroutes zou komen.