Vanmorgen sta ik vroeg op. Ik hoor de golven flink op de rotsen slaan en wil weten of ze echt heel hoog zijn, of dat het gewoon heel hard klinkt. De zon is nog net niet op en dat is zo gaaf om te zien. Op je eigen eiland, helemaal vrij:)
Bij het vertrek zeggen we nog tegen elkaar, nog wat zal er vandaag gebeuren..? En… na vijf minuten breekt er iets in het roer van Rune. Terwijl hij zeer deskundig en snel de reparatie doet, vind ik mijn instant chocolade poeder. Wow, ik wist dat ik het bij me had, maar het zat diep weg in mijn waterdichte front bag. Wat een fijne vondst.
Het wordt een prachtige dag, met zon en wind mee. De stormgolven en windgolven kruisen elkaar en dat is erg opletten. En dan kom ik in een heerlijk ritme. En met 8 tot bijna 10 km per uur race ik over het water.
Echt een topdag. En ik ben de bocht om! Ben nu in de “kop’ van de Oostzee…
Voordeel van storm op zee, is het uitslapen! Ik word pas om zes uur wakker;)
Tussen de buien door zet ik thee en lig ik lekker in mijn slaapzak. Het nadeel is, dat het steeds kouder wordt als je zo stil ligt, en dat de voeten daar het eerst aan mee gaan doen… Jas aan en golven kijken helpt goed. Wat een spektakel, we zijn blij met de beslissing niet te gaan varen vandaag.
‘s Middag komt de zon en kunnen we op de stenen de kleren nog wat droger krijgen.
Het is hier al herfstig. De zon heeft al vroeg in de middag geen kracht meer. Het wordt iedere dag een graadje kouder en de bomen beginnen te kleuren. Zo krijg je een beetje een idee hoe het hier is, in Lapland.
Wat een geweldige dag, zeiden we tegen elkaar toen we na 48 km varen bovenop een golf en een al zakkende zon, naar de baai voeren. Het lijkt dan allemaal zo makkelijk, maar dit mooie moment kwam in stappen…
We werden wakker met kou en regen. Natte kanokleren aantrekken in en onder de buitentent, drysuit aandoen terwijl je zit en dan zo snel mogelijk alles in de kano en varen om warm te worden. We hadden beide een thermohoodie op en het was Noorderwind tegen. Gek, hoe snel je dat aan het eind van de dag vergeten bent met het doel in zicht.
Pittig is het in de ochtend, maar geen pijn in mijn schouder en eindelijk weer even die vertrouwde tegenwind die ik eindeloos had in het begin. En dan gaat alles weer anders. Bij een haventje stoppen we om water bij te vullen. In een prachtige rode Zweedse schuur is een havenverblijf, de kachel staat warm, er is een wc en douche. Ik roep snel Rune, die buiten zich staat om te kleden om nog een extra laagje aan te doen. Ik droog mijn kleren bij de kachel en mijn blouse hang ik voor het fornuis met elektrische platen waar het water staat op te warmen. En dan… valt mijn blouse ik pak hem snel maar het is te laat twee gaten in mijn blouse en prut op een kookplaat:( Ik had eerst een te kleine kookplaat aan gezet en die was nog warm… Dat kost mij zeker een half uur boenen om de prut weg te krijgen en ik baal omdat ik wil peddelen, maar ik wil het wel netjes achterlaten, zoals het was.
Dan kijk ik in de spiegel en zie nare schuurplekken van mijn droogpak. Die krijgen onmiddellijk voorrang op verder peddelen. Ik voelde ze wel, maar dit is erger dan ik dacht. Met mijn ehbo-spullen verzorg ik de plekken goed en met flinke vertraging op mijn plan gaan we op weer op pad.
De zon begint te schijnen. En later draait de wind volledig in onze rug. Ik besluit om de beschutte route, vlak langs de kust en achter wat eilandjes, om te zetten in een lange oversteek van 22 km. We maken flink vaart en zijn binnen ruim drie uur aan de overkant. Zo lukt het, om toch 50 km te halen en aan te landen voordat de zon onder gaat. Op een prachtige plek. Beschut, vanwege de storm die morgen op zee staat.
De hele dag wind in de rug. Beter kun je niet wensen. Door even de snelheid vergroten lukt het om stukken te surfen op de golven.
De wind zou ‘s middags toenemen, dus ik houd het tempo er goed in. Rune heeft een prachtige kano, van Frey Hoffmeister, om snel te gaan en te surfen. Prachtig om te zien. We gaan gelijk op, maar Rune blijft steeds een stukje achter mij omdat de kano’s nog wel eens een onverwacht bochtje maken als een golf je wegduwt.
Eigenlijk vaart Rune steeds iets achter, hij gunt mij zoveel mogelijk solo gevoel, dat ik mijn eigen keuzes maak. Wij wijzen elkaar op vogels en bijzondere plekken. En opeens komt er een motorboot met enorme vaart aan, van nog grote afstand. Op acht uur, schuin van achteren. We waren allebei nog alert, omdat we net een vaargeul hebben overgestoken, daarom zien we hem. Hij heeft de lage zon in zijn gezicht en dat is een risico voor ons. Ik draai en versnel. Ik zwaai, geen reactie op de boot, tempo en richting pal op ons blijven gelijk. Ik sprint weg en ben eindelijk uit de vaarlijn. De boot draait bij geeft nog meer gas en is weg. Vol adrenaline vaar ik door. Tijdens de lunch proberen we de natte kano kleren te drogen maar de zon heeft niet veel kracht meer.
Op 45 km is een mooie plek. Snel de zon nog wat benutten en twee Adams springen in het ijskoude water. Geweldig hoor, zo vrij in de natuur.
Wat ben ik moe! Het was een mooie dag maar zwaar. Het eerste stuk was emotioneel pittig. De plek waar ik 4 dagen rust genomen heb om de schouder te laten herstellen. Het stuk waar ik half kreupel richting de haven ging. En het stuk dat ik gevaren heb na vier dagen, om te kijken of het toch zou gaan. En bizar genoeg stond de wind bijna in dezelfde richting. Maar de golven waren veel hoger door de storm van gisteren.
Ik was gespannen, lette erg op mijn lage peddelslag. De golven braken op de ver in zee lopende rotsen. En toen er een periode de golven die aan kwamen iets rustiger waren, versnelde ik en ging langs de punt waar ik in kustwater kwam waar ik nog niet geweest was. De schouder was ok:) en ik bleef erg gefocust tot ik bij het haventje was, in de luwte. Wow, wat was ik blij!! Hier zou ik met Christa een kopje thee drinken als het goed was gegaan, vorige keer. Maar ik kwam daar toen niet aan… maar nu wel! Ik heb een foto gemaakt voor Christa en het moment gevierd met Rune.
We hebben daar geluncht. We waren laat, pas om 11 uur vertrokken om de stormgolven wat te laten zakken. Uiteindelijk hebben we 45 km gevaren met wind in de rug en golven van 1 meter tot 1.80. Wat was dat opletten steeds, maar ook héérlijk de wind mee. Letterlijk en figuurlijk:)
Laat in de avond, als de zon net onder is, komen we aan….
