Lekker vroeg sta ik op vandaag en ga om 7 uur op pad. De aardige man die me wilde uitzwaaien, had mijn vertrektijd niet goed begrepen, denk ik. Ik heb hem voor mijn vertrek niet meer gezien.
foto’s van gisteren 
Morgen gaat het weer harder waaien, dus ik vaar behoorlijk door. Wel neem ik tijd om onderweg lekker te eten. Daar ontmoet ik een enthousiaste familie. De man maakt foto’s van de boot en de vrouw roept spontaan dat ze nog nooit iemand heeft gezien die zoiets bijzonders doet. Ze willen van alles van de reis weten, of ik ook ‘s nachts vaar en of dat niet lastig is in het donker. En of alle spullen in de kano zitten? Heel leuk om met deze mensen te praten. De foto’s zal hij me toe mailen zegt hij, als ik weer vertrek.
Als ik bij Tylesund aankom en er 49 km op heb zitten, wil ik eigenlijk mijn kamp opslaan. Maar toch ga ik nog voor de lange oversteek, over de baai bij Halmstad. Want het weer is goed, lijkt het. Maar het wordt een pittige tocht, echt spannend! De oversteek is heel lang en je kunt geen kant op als het weer verandert. Ik heb eerst de wind tegen, later schuin tegen en in de verte hangt de regen boven de zee. Regenbuien brengen vaak windstoten met zich mee. Het blijft oppassen geblazen, deze oversteek. Ik moet ook steeds mijn drift compenseren, de stroming drijft me telkens uit koers.
Ik ben 3,5 uur onderweg als ik eindelijk zie dat het strandje, dat van grote afstand maar heel geleidelijk dichterbij komt, een keienstrand blijkt te zijn. Met een erg steile oever, zoals hier eigenlijk overal. Wel prachtig hoor als je voor de natuur komt en lekker wandelt. Met de kano heeft het wat nadelen, tenminste, als je een hard plastic boot hebt.
Dus snel zoeken naar een alternatief, want het is al behoorlijk donker geworden. Een stuk verderop blijkt een heel mooi haventje te zijn. Eindelijk heb ik ook de wind mee als ik de haven in vaar. Met mijn schuimrubber ruggensteuntje en een paar blokken hout, trek ik mijn bootje de helling op. Zo, dat is dat. Ik zet mijn tentje snel op en kruip lekker in mijn slaapzak. De haringen laat ik maar even zitten, want de grond is erg stenig en hij blijft toch wel staan zonder haringen. Voor ik in slaap val, check ik nog even het weer voor morgen. Storm en onweer! En dus raap ik mijn moed bij elkaar en ga ik in mijn onderbroek vlug nog even naar buiten om de haringen er alsnog in te slaan. Mijn tentje moet natuurlijk niet weg waaien :).
