Hoe kom ik de zee weer op? Terwijl ik de branding hoorde razen, hield deze vraag me vannacht wel een beetje bezig. Ik berg mijn spullen op in de kano en loop naar de vloedlijn. De wind is gaan liggen, maar de golven vanuit zee zijn nog hoog. Ze breken hier op de steile kust en geven een serieuze branding. Hoe kom ik hier straks goed doorheen? Ik kijk en kijk, naar de branding en de golven. Ik zoek de meest vlakke stukken water en tel secondes tussen de rustmomenten. Er lijkt toch regelmaat in te zitten!
Ik sleep mijn kajak naar het meest vlakke stuk van de vloedlijn en kruip erin. Spatscherm dicht en wacht en tel. Dan komt er een rustmoment. Ik weet, nu heb ik 10 seconden als ik geluk heb, en 5 als ik pech heb. Alsof ik nooit anders gedaan heb zet ik mij vlug met beide handen af op het zand en beweeg de kajak vooruit. Het water tilt me al een beetje op en opeens drijft de kajak in het water. Snel begin ik te peddelen en voor ik het weet, ben ik veilig door de branding Yes! Ik ben weer op pad!
Het is wel zwaar, ik heb tegenwind en ook tegenstroom, denk ik. Want ik schiet maar weinig op. Na 10 km, aan het eind van de baai, moet ik een punt om en dan kom ik bij een haventje, zodat ik niet door de branding hoef om aan land te komen. Dat is echt geweldig. Het is hier mooi in Kåseberga, en ze hebben fantastisch lekkere gebakken haring! Ik droog mijn spullen en klets gezellig met een windsurfer, die me waarschuwt voor de punt bij de volgende baai. Daar staat veel stroming.
Allemaal klaprozen… 
…in Kåseberga.
Gewaarschuwd ga ik weer op pad en doe voorzichtig als ik bij de volgende punt komt. Ik blijf flink ver van de kant, er is hier flinke branding en behoorlijke golven. Maar wanneer ik de punt voorbij ben, begint het pas. Het is hier één grote klotsbak, en dat gaat de hele kust zo verder. Wel 15 km lang, ik doe er ruim 3 uur over. Gelukkig heb ik geen tegenwind! Het is uiteindelijk wel te doen, maar even rustig ontspannen of even iets uit mijn zwemvest pakken is, er niet bij. Ik moet geconcentreerd varen, het is enerverend! Links van mij is een behoorlijk brede branding (de bodem is hier minder steil), dus niet uitnodigend om pauze te nemen. In de buurt van het havenplaatsje waar ik naartoe wil, liggen veel stenen. Daar is het water weer wat rustiger. Je kunt je voorstellen, dat ik blij ben als ik uiteindelijk de haven binnen vaar.
Het is een leuk plaatsje met aardige mensen. Dat komt goed uit, want het lukt me vandaag niet, om mijn matje uit de punt van mijn kano te peuteren. Hij zit vast en ik kan hem niet los krijgen! Een leuke knul met blijkbaar iets langere armen dan ik, schiet me te hulp en bevrijdt mijn matje uit zijn beklemde positie. Fijn, dan kan ik vannacht toch nog een beetje comfortabel slapen! Slapen was misschien ook wel zonder matje gelukt, want ik ben best moe van deze dag!
