Vandaag was een top-dag.! Niet dat je dan niet moe wordt van 50 km. Maar ik had windje mee, ik werd overvallen door mist en ben verzeild geraakt in een rotsveld.
Tijdens het lunchen verdwijnt er ineens een groot eiland voor mijn neus! Zo was het er nog, en zo is het weg. Opgeslokt door mist wolken die zomaar midden op de dag voorbij schuiven. Dus na de lunch is mijn uitzicht weg en verdwijn ik in een witte deken, vertrouwend op mijn digitale navigatie. En hoe blij kun je dan zijn als je een paar stenen ziet, waar golven tegenaan klotsen. En dat drie stenen dan ook op de kaart staan. Dus dat klopt! En zo plotseling als de mist gekomen is, gaat hij ook weer weg. Dan is het alsof er nooit mist geweest is en alles is weer terug.
Heel vaak snijd ik een bochtje af en dan ga ik tussen een paar stenen door. Maar deze keer is het anders. Ik raak verzeild in een heel groot veld met stenen dat op een onverwachte plek ligt, halverwege een baai. Ik had het al lang gezien, want de golven sloegen steeds op de grootste stenen grote dikke witte pluimen omhoog. Ik denk, ik vaar wel tussendie witte pluimen door. Maar overal, ook tussen die witte pluimen, lagen rotsen! Dus ik moest aan alle kanten goed opletten en manoeuvreren. En de wind en stroming gaven ook nog eens van die staande golfjes. Dat houd je dan wel even bezig, maar gelukkig ging het allemaal goed.
Aangekomen, zet ik thee voor Christa. Ik haal het hartjeskoekje uit de muesli tevoorschijn en geef het aan mijn lieve Christa
He he, eindelijk weer bij elkaar! Vraag van de dag: waarom gaan jullie niet naar Zweden emigreren?
Goede vraag!:)
Omdat wij dan onze leuke overburen kwijt zijn!! 😉
:):)
Zo is dat, maaike1