De laatste dag voor mijn rustdag. Er staat een stevig windje mee en ik ga vandaag een grote oversteek doen. De golven zijn behoorlijk, maar ik ben hier bij een schiereiland, ik denk dat het verder op zee wel beter is.
Het punt waar ik naar toe wil, het uiteinde van het volgende schiereiland, kan ik nauwelijks zien. Is het dat schemerige punt in de verte? Met behulp van mijn navigatie, blijkt dat het inderdaad te zijn. Ik twijfel nog even over de oversteek maar dan denk ik, als ik het nu niet doe, dan wordt het met tegenwind, dus ik ga ervoor!
Op 2/3 van de oversteek zit een wat korter schiereiland en daar liggen velden met grote keien. Ik heb mijn route er doorheen al uitgestippeld, want dat is wat korter. De keien liggen redelijk diep, waardoor de golven hier best onstuimig zijn. Maar daarna is het even een stuk rustiger, wel lekker!
Ik heb contact met Fabian, een jonge Zweedse collega-Blue Ribbon kajakker. Hij had contact met mij gezocht en we hebben een leuk telefoongesprek gehad. We hebben genoeg om uit te wisselen. Een ding heb ik goed onthouden. We eten allebei couscous, maar hij is wel wat jaloers op mijn goulashsoep die ik er af en toe bij eet als saus. Dus ik bewaar een pak, voor als we elkaar ontmoeten.
Het laatste stuk heeft wat beschutting van stenengroepen en eilandjes, dus dat is wel fijn aankomen. Na 3,5 uur varen wil ik het eerste beste eilandje op voor een sanitaire stop, maar daar zijn de meeuwen het absoluut niet mee eens. Dit is eigenlijk de eerste keer dat er meeuwen op me af vliegen. Ze hebben vast jonkies, laat ik ze maar wat rust gunnen, denk ik en ik vaar verder naar het haventje.
Eigenlijk ging deze oversteek best wel snel. Doordat ik zo bezig ben en de golven om me heen, valt de snelheid niet zo op. Maar ik ging meestal boven de 8 km/uur en ik heb een paar stukjes super fijn gesurft met de golven mee. Daar haalde ik toch zeker 10 – 11 km/uur :):) Ik vind dat hard, maar voor mijn overbuurmeisje Lena, die bij de Nederlandse kanotop hoort, is dit als een rustig invaartempo….