Vroeg in de ochtend op pad geweest om water te halen in de buurt. Wat er vannacht als donkere ongezellige stenen uitzag, blijkt een gezellig landschap te zijn. Met koeien, die vaak nieuwsgierig zijn.
Vooral de jonge koeien willen graag weten wat een kano is. Met dertig van die dieren om je heen, is het niet echt rustig inpakken. En vooral als een jong stiertje steeds heel dichtbij komt. Maar ja, dat hoort allemaal bij het avontuur. En zolang het geen beren zijn, valt het allemaal wel mee 🙂
Maar rustig ontbijten komt er dus niet van, daarom ga ik snel op weg en zoek ik een plekje om te ontbijten. Dat wordt ergens onderweg op een rots.
Oja, hoe zit het trouwens met die cliffhanger van gisteren? Het bericht in de fles blijkt afkomstig te zijn van twee kinderen die verderop in de baai van Kungsbacka wonen. Ik schrijf het adres op, zodat ik ze later een kaartje kan sturen en gooi de flessenpost weer terug in zee. Misschien wordt de fles straks ergens ver weg gevonden en krijgen de kinderen nog een keer een berichtje…
Vandaag wil ik een grote oversteek maken, zodat ik de baai niet helemaal langs hoef te varen. De wind komt vanuit het zuiden en zal in in de loop van de dag toenemen. Ik heb dus pal tegenwind. Tegen de tijd dat ik bij het oversteekpunt ben aangekomen neemt de wind nog steeds toe, het is windkracht 5 tot 6.
Ik wil een veilige oversteek doen, binnendoor via twee eilandjes omdat ik dan even in de luwte kan zijn. Maar dan moet ik de kaap ronden en een stuk de baai in, met de keiharde wind mee. Het ronden van de kaap is een hele uitdaging, want je moet niet te ver van de kust, maar ook niet te dicht bij de rotsen varen. En de overgang van tegen wind, naar voor de wind op de hoge golven is ook een verhaal apart. Surfen met volle bepakking op deze hoge golven kan ik niemand aanraden, dus ik verander snel van koers en ga direct op de eilandjes af, schuin op de golven. Dat gaat gelukkig iets beter.
Ik ben wel blij als ik bij de eilandjes ben, want het was een lastig stuk. Op een van de eilanden houd ik even pauze, totdat de wind gaat liggen. Maar eigenlijk is dit zo’n prachtig plekje, dat ik besluit hier vannacht gewoon te blijven en ik zet lekker mijn tentje op.
hee rick, ik vind dat je je er dapper doorheen slaat. Voel je je erg alleen?
Eigenlijk geen tijd om mij alleen te voelen!!! En… Vandaag nog zeehonden gezien, van heel dichtbij, ze kwamen even kijken denk ik.