Dag 9, 8 juni 2019: Björkäng

Eindelijk mijn rustdag! Op een prachtig plekje direct aan de zee, op een prachtig strand. Ik wist niet dat hier van die mooie stranden waren. Het is fijn om even geen kapen te hebben, met rotsen waar je niet zomaar eenvoudig kunt aanmeren en waar de golven tekeer gaan.

Maar hier is vandaag onweer voorspeld en morgen storm. Van te voren had ik mij al druk gemaakt over het weer in dit gebied. Statistisch gezien is hier namelijk het meeste onweer van Zweden. Gelukkig komt het niet onverwacht opzetten en is het ook mijn rustdag.

Ik bereid mijn tent voor op het stormachtige weer dat verwacht wordt met windstoten van 8 beaufort. De haringen vervang ik door diep ingegraven horizontaal liggende stokken. Zal wel onrustig worden, maar de tent moet er tegen kunnen.

Van mijn ideale plekje van gisteren heb ik een vervelende passagier meegekregen. Een teekje, op mijn rug. Wat nu? Ik kan er zelf niet bij en het wordt al donker buiten. Ineens hoor ik stemmen, ergens in de verte. Heel bijzonder op dit afgelegen strand. Dus ik ga er snel op af met mijn tekensetje. Het zijn een paar gezellige studenten met biertjes in de hand, ze zijn op weg naar de kamelen, zeggen ze. Ik kijk verbaasd om me heen en zie wel wat grote keien in de verte, maar er zijn nu belangrijkere zaken. De jongens zijn erg hulpvaardig. De grootste knul heeft zijn mobiel al klaar om de ‘operatie’ bij te lichten en heeft in een mum van tijd de teek verwijderd. ‘Jullie studeren zeker medicijnen?’, zeg ik lachend.

We kletsen nog even en ze vragen naar mijn trip. ‘Along the Swedish Coast’, zeg ik. Inmiddels weet ik, dat dat vaak begrepen wordt. De meeste kennen de Bla Band, iets met de Havspadlarnas, weten ze. Dat is iets speciaals, iets legendarisch…. Als ik weer in mijn tentje lig, hoor ik ze terugkomen. Nu ze ontdekt hebben dat hun kamelen eigenlijk grote keien zijn, komen ze nog even langs om naar de kano te kijken. ‘Let’s look which gear he uses’. Erg leuk, die belangstelling!