De hele dag wind in de rug. Beter kun je niet wensen. Door even de snelheid vergroten lukt het om stukken te surfen op de golven.
De wind zou ‘s middags toenemen, dus ik houd het tempo er goed in. Rune heeft een prachtige kano, van Frey Hoffmeister, om snel te gaan en te surfen. Prachtig om te zien. We gaan gelijk op, maar Rune blijft steeds een stukje achter mij omdat de kano’s nog wel eens een onverwacht bochtje maken als een golf je wegduwt.
Eigenlijk vaart Rune steeds iets achter, hij gunt mij zoveel mogelijk solo gevoel, dat ik mijn eigen keuzes maak. Wij wijzen elkaar op vogels en bijzondere plekken. En opeens komt er een motorboot met enorme vaart aan, van nog grote afstand. Op acht uur, schuin van achteren. We waren allebei nog alert, omdat we net een vaargeul hebben overgestoken, daarom zien we hem. Hij heeft de lage zon in zijn gezicht en dat is een risico voor ons. Ik draai en versnel. Ik zwaai, geen reactie op de boot, tempo en richting pal op ons blijven gelijk. Ik sprint weg en ben eindelijk uit de vaarlijn. De boot draait bij geeft nog meer gas en is weg. Vol adrenaline vaar ik door. Tijdens de lunch proberen we de natte kano kleren te drogen maar de zon heeft niet veel kracht meer.
Op 45 km is een mooie plek. Snel de zon nog wat benutten en twee Adams springen in het ijskoude water. Geweldig hoor, zo vrij in de natuur.
