Weer lekker vroeg op pad, zo zachtjes mogelijk gedaan voor mijn Poolse kanovrienden. Volgens mij ging dat goed, ik hoorde nog volop slaapgeluiden:)
Eerst eens mijn mijlpaal halen, de 1.000 km! Wat een eind al, in mijn uppie op zee… Net voor de drie kerncentrales ben ik er. Echt leuk moment is het niet, want ik moet een ruime boog op zee nemen zoals de gele markering met kruis erop aangeeft. De wind komt van land maar golven vormen zich al rap als ik de gele boeien volg. Uiteindelijk valt het mij mee hoe ver ik de zee op moet om langs de kerncentrales te komen.
Even verder op ga ik een baai in op zoek naar drinkwater en op Krakelund ontmoet ik de artistieke Asa Nilson, glas en pottenbakker (instagram eyecraft _ art). Ik mag haar atelier zien en haar galerie vol met prachtige potten en… heel mooi glaswerk.
Trots als ik ben laat ik ook wat illustratiewerk van mijn schoonzus Milly Bakker zien. En zo leuk om te horen dat ze onder de indruk is.
Na de lunch komt er een eerste buitje en trekt de wind loeihard aan, van land naar zee. Met heel harde vlagen. Doordat de kust zo grillig is, peddel ik er vaak tegenin om dan weer achter een eilandje beschut te varen. Ik merk dat ik beter mijn mijlpaal even kan vieren, met een mooi plekje op een rots, lekker zwemmen en alles opladen inclusief mijzelf:) voor de volgend mijlpaal, Stockholm!
