Een prachtige kano-dag met een onverwacht pittig eind.
Gisteravond puzzelde ik de route uit en dacht ik goed na over het tijdstip waarop ik moest vertrekken zodat ik het tij van de Haringvlietdam richting de Maasvlakte mee zou hebben. Uiteindelijk vertrok ik vanochtend om half 8 naar de sluis, waar de sluiswachter nog even waarschuwde voor de stroming van de Haringvlietdam, waar net vier schuiven open waren gezet. ‘De stroom gaat toch naar buiten?’, vroeg ik nog. ‘Ja, dat wel’, zei de sluiswachter, ‘Maar het kan wel flink turbulentie geven waar je last van kan hebben als je naar de overkant gaat’. Met de goede raad in het achterhoofd, zakte ik daarom eerst af tot de rode boei en stak toen schuin over. Op naar Rockanje en Voorne!
Het was helemaal stil, vlak water en er kwam mist overheen drijven. De stromingspuzzel klopte, ik had hem heerlijk mee. Vlak bij Zwartehoek dacht ik zeehonden te zien liggen, maar toen ik dichterbij kwam, bleken dat resten van bunkers te zijn. Ik hield de gele boeien van de grens van het natuurreservaat Hinderplaat aan bakboord, zodat ik daar netjes buiten bleef. Vandaar uit voer ik door naar de Maasvlakte om daar een korte pauze te houden. Achteraf blijkt, dat het laatste stuk ook richting het Brielse Gat, de Slikken van Voorne, ook afgesloten is. Alleen staan daar op de kaart van mijn Navionics app geen verbodsborden op. Nu wist ik het weer! Daarom was mijn oorspronkelijke plan ook om Voorne over te slaan en direct door te varen naar de Maasvlakte. Gelukkig viel mijn verstoring mee, ik heb slechts één Wulp met veel misbaar zien opvliegen. Hij was het blijkbaar niet eens met mijn aanwezigheid, en hij had groot gelijk. Ik hoop dat ze dit toch wat beter gaan aangeven op de zeekaart, ik heb het al doorgeven aan Navionics. Het is belangrijk dat deze gebieden goed beschermd worden, want het zijn natuurcompensatiegebieden voor de Maasvlakte. Kanoërs hebben het nog wel eens over een rondje Hinderplaat. Maar dat kan dus helemaal niet.
Liggend in de luwte onderaan de Maasvlakte, meldde ik me aan bij de havencentrale en begon ik aan de ronding. De zandplaat Bollen is veel breder uitgewaaid dan op de kaart staat, dus ik moest mijn route behoorlijk verleggen om er omheen te komen. En daar waren dan de steile stranden van de Maasvlakte. Hoe verder ik kwam, hoe sterker de branding werd. En voor de zekerheid bleef ik daarom een flink eind van het strand varen, zodat ik daar geen last van had.
Uiteindelijk brengt de erg sterke stroming rond de Maasvlakte mij in de problemen, maar ik vraag op tijd hulp. Ik was steeds aan het peddelen, maar kwam niet vooruit en de golven waren ook lastig voor de balans. Toen heb ik besloten om hulp te vragen voor er echt ongelukken zouden gebeuren. Ik zat vlak bij de vaargeul en een basaltdam. De brandweer heeft mij uit deze nare situatie gehaald met een reddings-waterscooter.
Het was echt schrikken dit en had gehoopt dit nooit mee te hoeven maken. Toch wil ik mijn voorgenomen tocht nog wel afmaken, het was zo’n gave tocht. In etappes denk ik, want mijn vakantiedagen zijn anders snel op. Eerst even pauze, maar wel snel weer mijn kano in, kreeg ik als advies. De Jetskibestuurder verzekerde me dat ik goed had gehandeld door tijdig hulp te vragen, nog voordat de situatie echt uit de hand gelopen was.
Goed gedaan: veiligheid gaat boven alles. Ik hoop dat je niet te veel last hebt van het slechte weer. Blijf warm!