Iedere tocht is weer anders
Dat merk ik al bij vertrek. In plaats van meteen een stromende geul te volgen, moet ik nu een heel eind lopen over het wad en zak ik steeds dieper weg in het slik. Uiteindelijk ga ik gewoon in mijn kano zitten en gebruik hem als soort van slik-slee. De boot is glad en glijdt soepel over het slik. Dat gaat veel sneller!
Bij de haven meld ik me aan. Ik kan direct door, er komen geen schepen aan. Dat is fijn, want er is veel stroming. In no-time race ik voorbij de haven, ik vaar wel 14,5 km per uur! Dat is super, want straks krijg ik na het wantij nog een flink stuk tegenstroom. De vissers gaan ook al weer op pad, hoor ik op mijn marifoon die nog op het havenkanaal staat.
Het geultje wordt al snel een eindeloze zee met tegenstroom tot ik bij de volgende geul ben. Daar kan ik aftellen want zeekanoër Lars Visser van Ameland komt mij tegemoet varen en we zullen elkaar rond mijn 30 km punt treffen. Met de golven en wind in de rug, maar stroom tegen vaar ik door. Ver weg, in het tegenlicht van de zon zie ik bij de boeien van de vaargeul een silhouet gaan. Dat is vast Lars. Via whats app-live ziet hij mij ook en samen surfen we richting het Danziggat. Om en om spurten we vooruit op de golven. We zijn iets laat en de tegenstroom begint al op te bouwen bij de haven. Het is daardoor een wasbord met stevige golven, dus we houden wat afstand en peddelen er soepel door.
Bij de pier van de haven staat de havenmeester. Ik mag van hem overnachten op het veldje bij de havenkantoor, ondanks dat de nieuwbouw nog niet klaar is. Echt top, wat is dit een leuke haven! Ik hang meteen mijn natte kleren uit om te drogen. En Lars heeft nog wat toeristische tips en wijst mij de weg naar de jumbo:)
