Vanochtend, startklaar aan de oever, zag ik een zee-eend onwaarschijnlijk snel voorbij drijven richting zee. Dat was een mooie start. Heerlijk met de stroom mee, prachtige steile rotsen langs de kant. Ik ben zo blij dat ik hier nu kan kanoën.
Bij Svinesund het zeefjord uit, bleek Neptunes ook blij om me te zien. Een beetje te blij eigenlijk: uitbundige golven, tegenwind en deining van de storm van gisteren. Wel erg gaaf, golf na golf die op me af kwam en me optilde. Later boog de kust wat af en kreeg ik meer zijwind en golven. Dat voelde niet echt comfortabel. Dichter bij de kust varend, kreeg ik meer houvast doordat het daar dwars door elkaar heen ging met golven die terugkaatsten van de kust. Het was wel heel choppy. Ik ging alle kanten op, maar mijn peddel had goed houvast in de golven. Het was meteen mijn ontgroening. Prachtig!
Na een korte pauze aan land zat de skeg vast, dus kon ik weer terug! Gelukkig lukte het om met mijn vingers de skeg los te wrikken. Het zand viel eruit en de skeg kon weer vrij bewegen. Met deze zijwind wel fijn. Omdat het zo hard waaide ben ik van mijn route afgeweken en direct achter het eerste eilandje gedoken. Dat werd nog spannend, want na een heerlijk stukje wind mee werd het erg ondiep en moest ik zelfs uit de kano om hem over het laatste hobbeltje te krijgen.
Ik kwam langs Alaska, een bijzondere plek waar wij vroeger met de kinderen geweest zijn. Daar gingen we toen met een boot naartoe. Heel leuk om dat weer te zien.
Verderop moest ik een bruggetje onderdoor. Het was geen gewone brug, maar twee rioolpijpen, die aan het einde wat lager waren dan bij de ingang. Zag er niet zo prettig uit, want het stroomde best hard en ik wilde niet in de buis vast komen te zitten. Even verkend en het leek te kunnen. Plat achterover liggend ging ik de buis in. Alleen het laatste stukje moest ik de kano naar beneden drukken om er doorheen te komen. Maar het lukte!
Op Rossö kwam ik Christa tegen. Super, dat ze mee is gegaan naar de start en de auto weer terug rijdt naar huis. Gezellig samen lunchen! Daarna weer op pad. Een heel ruig stuk over open zee, met de wind tegen, kracht vijf. De rest van de tocht bleef de wind pal tegen, alleen nu had ik af en toe een rotseilandje om achter te schuilen en beschermd te zijn tegen de golven. Vlak voor het volgende stuk open zee besloot ik dat het mooi geweest was en vond ik een plekje om te overnachten. Christa zocht me daar op, voordat ze morgen weer afreist.
Heerlijk om weer in Zweden te zijn.
eindelijk op weg… prachtige fofos!