Vanmorgen word ik wakker op mijn ideale tentplekje. Ideaal op een paar rode bosmieren na, die rond en op mijn tent scharrelen en gelukkig geen ingang vinden. Gisteren zijn mijn spullen toch nog droog geworden. Het is erg fijn om nu droge kanokleding aan te trekken.
Als alles goed gaat, verlaat ik vandaag het zuidelijke stuk zee en vaar ik om de laatste kaap, om aan de lange tocht langs de Zweedse Oostkust te beginnen. Ik heb wind mee, precies goed, 3 à 4 beaufort. Steeds als de golven wat hoog worden, kom ik achter een eilandje.
Bij Torhamn wil ik lunchpauze nemen. Eigenlijk is het nog wat vroeg, dus ik besluit eerst nog de keienkaap te ronden en dan het haventje aan te doen, direct om de hoek. Want het is hier geen prettige kust om tussendoor te stoppen. Allemaal keien, riet of land met koeien.
Daar kom ik voor een dilemma…. Er komt een stevige bui aan met mogelijk onweer. Het is nog 23 km varen tot de volgende haven. Met deze wind mee en een stevig tempo zou dat in drie en een half uur moeten kunnen. Dan heb ik nog een beetje marge voor de bui. Ik neem een extra reep en besluit de lunch over te slaan en ervoor te gaan.
Het eerste uur gaat prima. Dan draait de wind van het westen al naar het oosten en bouwen de golven op vanuit zee. Dit is veel eerder dan voorspeld, dus ik blijf goed op de lucht letten. De golven vallen mee, en de wind is soms schuin opzij, op zich is dat prima. In het derde uur begint het te regenen en de lucht is vol met donkere wolken. Maar gelukkig is daar in de verte de haven.
In de haven is een restaurantje en een douche, dat is luxe! Flink uitgeput, maar uiterst tevreden zit ik even later lekker binnen in het restaurantje en luister naar de onweersbui die hier buiten over me heen dendert.
